بررسی زادآوری طبیعی گونه ممرز در سه ناحیه ارتفاعی در منطقه ساری

- در راستای بررسی زادآوری طبیعی گونه ممرز از طریق آماربرداری انتخابی-سیستماتیک سه لاین شرقی-غربی را که دارای اختلافات ارتفاعی معینی از سطح دریا بودند انتخاب کرده و 30 پلات 0/1 هکتاری روی آنها انتخاب و فاکتورهای ذیل مورد بررسی قرار گرفتند: - قطر برابر سینه، ارتفاع دو درخت شاهد، درصد تاچ پوشش ، درصد پوشش علفی کف جنگل، جهت ، درصد شیب ، تعداد زادآوری ممرز، راش ، افرا و سایر گونه ها به تفکیک در 270 میکروبلات دو مترمربعی، شمارش گونه های علفی موجود در 270 میکروپلات به تفکیک گونه و وضع خاک منطقه که نتایج حاصل از آمار و ارقام بدست آمده بدین شرح است : - بیشترین زادآوری ممرزدر ناحیه ارتفاعی دوم (650-800m) و کمترین آن در ناحیه سوم ارتفاعی (850-1000m) است . - شیب - جهت - درصد تاچ پوشش و نیز درصد پوشش علفی کف جنگل هر کدام به تنهایی تاثیر چندانی بر زادآوری گونه ممرز نخواهند داشت . بطور کلی با در نظر گرفتن تاثیرات متقابل سه فاکتور ارتفاع - جهت و شیب با هم می توان گفت که بیشترین زادآووری ممرز در ناحیه ارتفاعی دوم، در جهت شمالغربی و در شیب 15-20 درصد می باشد از لحاظ خاک نیز بطور کلی خاکهای قهوه ای جنگلی با ساختمان دانه ای و بافت رسی-لومی و ph اسیدی بیشتر مورد پسند ممرز می باشد. با توجه به این نتایج و مشخص شدن نیازهای این گونه مهم می توان در نقاطی که از لحاظ وضعیت کلیماتیک و ادافیکی مشابه به این منطقه بوده آزمایشات و نمونه برداریهای مشابه انجام داد تا یکسری نتایج قطعی و قابل تعمیم به مناطق وسیعتر حاصل گردد تا برای بسط و توسعه این گونه بومی جنگلهای شمال ایران که پناه بسیار خوبی برای گونه های با ارزش نیز می باشند تمهیداتی فراهم نمود.